Zigeunerin van het noorden

Minha alma vem (me) de Deus
É o meu canto da terra
Foi ele que também me deu
Este pais meu, sem Serra

Minha voz é um som de (um) vento,
Onde escúto um mar praiar
Que me vem de lá, bem longe
E tanto me leva a sonhar

Ref.
Sou cigana do norte
Errando meu destino
Lì minha mão que me disse
A estrada sêr meu caminho

Sou filha de um areal
Do aloirado de um verão
Sonhando de um lugar
Que me ficou no coração

Eu sou grão de um desejo
Estrela do norte sem sul
Deus pintou meus olhos
Da côr de um castanho azul

A fonte dos meus sonhos
É um mar espelhado
Onde um sol vem aquecêr
Este céu enevoado

Sou estrela da noite
Tateando no escúro
A luz de meus olhos cegos
Tenta lêr-se um futuro

Sou estrela da noite
Eu sou frúto da sorte
Semente de uma paixão
Sou cigana do norte
Tôda alma, e coração

Mijn ziel is mij door God gegeven
Is mijn stukje van de aarde
Hij heeft mij ook dit land
Zonder berg gegeven

Mijn stem is een geluid van de wind
Waarin ik de golven van de zee hoor
Dat me van heel ver bereikt
En mij zoveel laat dromen

Ref.
Ik ben een zigeunerin uit het noorden
Zwerven is mijn lot
In mijn hand staat te lezen
dat op weg zijn mijn bestemming is

Ik ben dochter van een strand
Van de blondheid van een zomer
Dromend over een plek
Die in mijn hart is gebleven

Ik ben een graankorrel van een verlangen
Noordster zonder zuiden
God schilderde mijn ogen
Met een bruinblauwe gloed

De bron van mijn dromen
Is een spiegelgladde zee
Waar een zon deze bewolkte hemel
komt verwarmen

Ik ben een ster van de nacht
Tastend in het duister
Het licht van mijn blinde ogen
Tracht een toekomst te lezen

Ik ben een ster van de nacht
Ik ben de vrucht van het geluk
Zaad van een hartstochtelijke liefde
Ik ben een zigeunerin van het noorden
Met heel mijn hart en ziel

De geheimen van Mariquinhas

Deu-me ontem pra recordar
Os velhos tempos passados
E pus-me então a tocar
Uns antigos e bons fados

Toquei tanto – tanto – tanto
Que ja nem sentia os dedos
E a guitarra já sem tampo
Foi-me contanto uns segredos

Contou-me coisas mesquinhas
Das muitas que o fado tem
E o gosto da Mariquinhas
Por uns copitos também

E as vizinhas quadrilheiras
Que iam prà porta espreitar
Perdiam logo as maneiras
E também queriam cantar

Dava festas e das rijas
Gente de toda a nobreza
Vinho tinto nas botijas
Pra empifar as marquesas

Era do fado a amante
Das maiores que o fado tinha
Boas maneiras galante
Era assim a Mariquinhas

Trazia sempre escondida
Uma velha garrafinha
E no meio duma cantiga
Bebia uma pinguinha

Gisteren bevingen mij herinneringen
Aan de goede oude tijd
En ben toen een paar
Oude en goede fado’s gaan spelen

Ik heb zoveel gespeeld
Dat ik geen gevoel meer had in mijn vingers voelde
En de gitaar, waarvan het bovenblad al weg was
Vertelde mij een paar geheimen

Vertelde mij kleine onbenulligheden
Van de vele die de fado heeft
En dat Mariquinhas
Wel een glaasje lustte

En de roddelende buurvrouwen
Die aan de deur gluurden
Verloren gelijk hun manieren
En wilden ook meezingen

Ze gaf grote wilde feesten
Voor mensen van alle rang en stand
Rode wijn in kruiken
Om de markiezinnen dronken te voeren

Zij was liefhebster van de fado
De grootste die de fado had
Goede manieren en galant
Zo was Mariquinhas

Zij droeg altijd een oud flesje
verborgen met zich mee
En tijdens het zingen van een lied
Nam ze dan een slokje

De fado zonder Lissabon

Quem é que diz que no estrangeiro
O fado não é tão verdadeiro
Quem é que diz que sem Lisboa
O fado só anda á toa
Só ela tem a raiz

Eu sou daqui e sou daí
E canto, o fado ao meu jeito
E quando assim, dentro de mim
A minha voz se alevanta
Tenho a Severa no peito

Ref.
Este fado
É viajado
É misturado
É estrangeiro

Mas como todos
É peregrino
Aventureiro
É também
O meu destino

Quem é que diz que só Lisboa
Consegue, ter fado na garganta
Quem é que diz que ser fadista
Só vem daí, e mais nada
Cá fora ninguém o canta

Eu sou daqui e sou daí
E canto, o fado ao meu jeito
E quando assim, dentro de mim
A minha voz se alevanta
Tenho a Severa no peito

Ref.

Wie zegt dat in het buitenland
De Fado niet echt is
Wie zegt dat zonder Lissabon
De Fado doelloos rondloopt
En dat zij alleen de ware bron is

Ik kom hiervandaan maar ook van daarginds
En zing de fado op mijn manier
En als in mij
Mijn stem opzwelt
Heb ik Severa in mijn hart

Ref.
Deze fado
Is bereisd
Is gemengd
Is buitenlands

En zoals allemaal
Trekt hij rond
Is hij avontuurlijk
Dat is ook
Mijn lot

Wie zegt dat alleen Lissabon
De fado uit haar keel krijgt
Wie zegt dat de echte fadista
Alleen daarvandaar kan komen
Daarbuiten zingt niemand het

Ik kom hiervandaan maar ook van daarginds
En zing de fado op mijn manier
En als in mij
Mijn stem opzwelt
Heb ik Severa in mijn hart

Ref.

Open de deuren van de fado

Abram as portas do fado
Que eu quero ouvir os poetas
Quero ficar acordado
Com as palavras mais certas

Quero misturar o sangue
Nas veias do próprio fado
E depois quedar-me exangue
Como um sol em todo o lado

Fado porta-voz dos meus poetas
De janelas sempre abertas
Que me fazem ser mais alto
Fado meu perpétuo coração
Minha paixão da paixão
Minha terra meu basalto

Raiz da minha raiz
Minha bandeira de mágoa
Que cantas o meu país
E morre à sede de água

Abram as portas do fado
Às ruas onde ele mora
Porque aqui é que ele é nado
Porque aqui se canta e chora

Open de deuren van de fado
Ik wil de poëten horen
Om met de juiste woorden
Wakker te blijven

Ik wil het bloed in de aderen
Van de fado mengen
Om daarna bloedeloos te worden
Zoals de zon zijn kracht verliest

Fado stem van mijn poëten
Met altijd geopende ramen
Die mij groter maken
Fado mijn eindeloos hart
Mijn allergrootste hartstocht
Mijn land mijn basalt

Wortel van mijn afkomt
Mijn vaandel van de pijn
Dat mijn vaderland bezingt
En dorst naar water

Open de deuren van de fado
naar de straten waar hij woont
Want hier is hij geboren
Want hier zingt en huilt men

Herinneren

Lembrar
É esquecer o mundo
E voltar
Onde o tempo pára
Onde um só momento
De eternidade
Nasce num beijo

Ref.
Lembrar
É a história do que fomos
É o riso sem aviso
E o sorriso que é preciso
P’ra viver
À espreita na memória
Em segredo guardada
Que só ao teu ouvido
Eu conto

Abrir a porta
Do rastro da alma
Custa mais
Que a falsa calma
Que nos guarda o medo
Do frio sem cura
Da nudez

Herinneren
Is de wereld vergeten
En het terugkeren
Naar waar de tijd stilstaat
Waar één moment
Van eeuwigheid
In een kus ontstaat

Ref
Herinneren
Is het verhaal van wie we waren
Is een lach zonder waarschuwing
En de glimlach die nodig is
Om te leven
Vers in de herinnering
Heimelijk bewaard
Die ik alleen
In jouw oor fluister

De deur openen
Van de weg van je ziel
Is lastiger
Dan de valse rust
Ingegeven door de angst
Voor de kou zonder remedie
Voor de naaktheid

Hollandse fado

Eu sei, que sou d’uma terra
Que nunca foi portuguesa, portuguesa
Mas de mãe lusa nasci
E por isso canto o fado, o fado
Tendo em mim a língua inglesa
E também a holandesa
Eu sei, que sou d’uma terra
Que nunca foi portuguesa, portuguesa

A minha voz é diferente
O meu fado é outra coisa, outra coisa
Tenho em mim sons de outra gente
Mas amo cantar o fado, o fado
Que assim chega à vossa beira
De tulipas enfeitado
O fado aqui diz diferente
O que é o fado da gente
De toda a gente

Ref.
Este fado é holandês
Não tem cores de Lisboa
Nem da Graça ou Madragoa
Mas daqui é de certeza
Cantado e bem marcado
Tem sotaque, este meu fado 2x

E não, não são de Lisboa
As casas da minha infância
E em vez de rios o que há
Que deslumbra o nosso olhar, o nosso olhar
São canais de liberdade
Terra conquistada ao mar
Eu sei, que sou d’uma terra
Que nunca foi portuguesa, portuguesa

Os telhados das casinhas
Sabem da neve de cor, de cor
E as cores aqui mais parece
Que aprenderam, vejam bem, vejam bem
A pintar como na tela
Uma soberba aguarela
O fado aqui diz diferente
O que é o fado da gente
De toda a gente

Ref.

O fado aqui diz diferente
O que é o fado da gente
Que nasceu no estrangeiro
E não é menos verdadeiro
Aqui o fado combina
O “missing you” com saudade
O fado aqui diz diferente
O que é o fado da gente Hollandse fado

Ik weet dat ik uit een land kom
Dat nooit tot Portugal heeft behoort
Maar ik ben uit een Portugese moeder geboren
En zing daarom de fado, de fado
In mij heb ik de Engelse
Maar ook de Nederlandse taal
Ik weet dat ik tot een land behoor
Dat nooit tot Portugal heeft behoort

Mijn stem is anders
Mijn fado is anders, is anders
Ik heb in mij geluiden van andere volkeren
Maar zing met alle liefde de fado
Die jullie op deze manier
Met tulpen versierd bereikt
De fado zegt hier iets anders
dan wat onze fado inhoudt
De fado van alle mensen

Ref.
Dit is een Hollandse fado
Het heeft geen kleuren uit Lissabon
Ook niet van Graça of Madragoa
Maar hij is wel van hier
Gezongen en goed onderscheiden
Mijn fado heeft een accent

De huizen uit mijn jeugd
Stonden niet in Lissabon
En in plaats van rivieren
Zijn het grachten van vrijheid
Die onze ogen verblinden
Land op de zee veroverd
Ik weet dat ik uit een land kom
Dat nooit tot Portugal heeft behoort

De daken van de huizen
Smaken naar de kleur van de sneeuw
En het lijkt of de kleuren hier
Geleerd hebben om
Te schilderen zoals op een doek
Een prachtige aquarel
De fado heeft hier een andere betekenis
Dan wat onze fado inhoudt
De fado is van alle mensen

Ref.

De fado heeft hier een andere betekenis
Van wat onze fado is
Die in het buitenland is geboren
En die niet minder echt is
Hier combineert de fado
Missing you met weemoed
De fado heeft hier een andere betekenis
Dan wat onze fado inhoudt

Omhels me dan

Quero ir-me embora
O meu coração deixar
Por o seu veneno fora
E de ti me curar

Eu quero perder-te
Para de novo te ganhar
E no labirinto das penas
Aprender a te amar

Abraça-me, abraça-me e beija-me, deseja-me
Aperta-me bem forte contra ti
Abraça-me, abraça-me e beija-me, deseja-me
E deixa-me morrer um pouco por ti

Spijt heb ik niet meer
Van wat ik je ooit zei
Van wat ik alsmaar voel
En wat jij niet voelt voor mij

De tijd neemt echt geen keer
En elke dag verdwijnt
Alles komt en gaat
Maar jij gaat niet voorbij

Spreek niet van vergeten
Spreek niet over tijd
Spreek niet over later
Want later ben ik kwijt

Omhels me dan, omhels me dan
Je weet dat ik niet zonder kan
En als ik dan toch zonder moet
Verlos me dan

Omhels me dan, omhels me dan
Je weet dat ik niet zonder kan
Mijn hart is veel te groot
Dus kom omhels me zachtjes dood

Diz quero ouvir
Que não ouço mais dizer
Quero fazer-te sentir
Que por ti espero

Terwijl ik naar mijzelf kijk
Draaiend om jou heen
Zie ik dat ik maar de helft ben
Een halve man alleen

Quero fazer te sofrer
Não por eu querer te mal
Mas por não poder te dizer
O quanto te quero
Quero ver-te cair
Para te poder levantar
Da indiferença fazer sair, escutar-te chorar

Omhels me dan, omhels me dan
Je weet dat ik niet zonder kan
En als ik dan toch zonder moet
Verlos me dan

Omhels me dan, omhels me dan
Je weet dat ik niet zonder kan
Mijn hart is veel te groot
Dus druk me nu maar zachtjes dood

Abraça-me, abraça-me e beija-me, deseja-me
Aperta-me bem forte contra ti
Abraça-me, abraça-me e beija-me, deseja-me
E deixa-me morrer um pouco por ti

Spijt heb ik niet meer, van wat ik je ooit zei
Van wat ik alsmaar voel
En wat jij niet voelt voor mij

Abraça-me

Ik wil weggaan
En mijn hart toelaten
Om het gif eruit te zetten
En mij van jou te genezen

Ik wil je verliezen
Om je daarna weer te winnen
En in het labyrint van de spijt
Van jou te leren houden

Omhels me, kus me, verlang naar mij
Hou mij stevig vast tegen jou aan
Omhels me, kus me, verlang naar mij
En laat mij een beetje doodgaan om jou

Zeg het mij, ik wil het horen
Wat ik je niet meer hoor zeggen
Ik wil je laten voelen
Dat ik op jou wacht

Ik wil je laten lijden
Niet omdat ik je niet van je hou
Maar omdat ik je niet kan zeggen
Hoeveel ik van je hou
Ik wil je zien vallen
Om je overeind te kunnen helpen
In de onverschilligheid om je te laten gaan, jou te horen huilen

Omhels me, kus me, verlang naar mij
Hou me stevig vast tegen je aan
Omhels me, kus me, verlang naar mij
En laat mij een beetje doodgaan om jou

Omhels me

Ik weet niet waar ik heen ga

Eu não sei aonde vou
Nunca sei onde estou
Nem mesmo o que faço aqui
Eu só sei que nada sei
Mas então o que eu farei
Perdido/a de amor por ti

Sou a água que se perde
Sem nunca matar a sede
De quem morre à sede de água
Sou a campina do pranto
Onde por vezes me encanto
No pranto da minha mágoa

Mas eu sei amor eu sei
Que sem ti não viverei
Outras tantas primaveras
E as estrelas no teu rosto
Apagam o meu desgosto
Pois sei que sempre me esperas

Ik weet niet waar ik heen ga
Ik weet nooit waar ik ben
Zelfs niet wat ik hier doe
Ik weet alleen dat ik niets weet
Maar wat moet ik dan
zo dolverliefd op jou

Ik ben het water dat wegsijpelt
Zonder ooit de dorst te lessen
Van degene die sterft van de dorst
Ben ik het veld van het tranendal
waar ik soms uitzinnig raak
Door de tranen van mijn verdriet

Maar liefste ik weet
Dat ik zonder jou
Niet nog meer lentes kan leven
En de sterren op je gezicht
Nemen mijn verdriet weg
Omdat ik weet dat je altijd op mij zult wachten

Jongen met de accordeon

Menino do acordeão
A tocar naquela esquina
Teus olhos – cela e solidão
Os teus dedos oficina
A esmola que te cai na mão
Não devora essa tristeza
Nem corre a alegrar teus olhos
Carregados de incerteza
Menino do acordeão
Flor sem sol na natureza

Menino do acordeão
Mas que louca tabuada
Na soma da tua canção
Tudo noves fora nada
Passei por sobre o teu rosto
Como abraço a minha mão
Vazio estava esse teu rosto
Como uma arca sem pão
Menino do acordeão
Uma flor sem estação

Menino do acordeão
A tocar na encruzilhada
Calaram a tua canção
Que acendia a madrugada
Crescer, devias crescer
De tal sorte libertado
Sofrer, sem nunca sofrer
Mas de quem é o pecado
Menino do acordeão
Passarinho abandonado

Accordeon jongen
Spelend op de hoek van de straat
Je ogen gevangen in de eenzaamheid
Je vingers zijn je werkplaats
De aalmoes die in je hand valt
Verslindt je verdriet niet
En brengt geen blijheid in je ogen
vol onzekerheid
Accordeon jongen
Bloem zonder zon in de natuur

Accordeon jongen
Wat een gekke vermenigvuldiging
In de som van je lied
Alle negen uit het niets
Streelde ik je gezicht
Met mijn hand die je omhelsde
Leeg was je gezicht
Als een trommel zonder brood
Accordeon jongen
Een bloem zonder seizoen

Accordeon jongen
Spelend op het kruispunt
Ze hebben je lied dat de
ochtendgloren verlichtte gestopt
Groot, je moet groot worden
Van dat lot bevrijd
Lijden, zonder ooit te lijden
Maar wiens zonde is dat
Accordeon jongen
Achtergelaten vogel

Teresa Torga

No centro da Avenida
No cruzamento da rua
Às quatro em ponto perdida
Dançava uma mulher nua

A gente que via a cena
Correu para junto dela
No intuito de vesti-la
Mas surge António Capela

Que aproveitando a barbuda
Só pensa em fotografá-la
Mulher na democracia
Nao é biombo de sala

Dizem que se chama Teresa
Seu nome é Teresa Torga
Muda o pick-up em Benfica
Atura a malta da borga

Aluga quartos de casa
Mas já foi primeira estrela
Agora é modelo à força
Que o diga António Capela

T’resa Torga T’resa Torga
Vencida numa fornalha
Nao há bandeira sem luta
Nao há luta sem batalha

In het midden van de laan
Op de kruising van de straat
Precies om 4 uur
Danste een naakte vrouw

De mensen die de scène zagen
Renden naar haar toe
Om haar aan te kleden
Maar dan komt António Capela

Die van de verwarring gebruik maakt
Om haar te fotograferen
Vrouw in de democratie
Zij is geen kamerscherm

Ze zeggen dat ze Teresa heet
Haar naam is Teresa Torga
Draait plaatjes in Benfica
Voor het uitgaanspubliek

Ze verhuurt kamers
Maar eens was ze een ster
Nu is ze ongewild model
António Capela weet er alles van

T’resa Torga T’resa Torga
Te gronde gegaan in de verhitte strijd
Er is geen vlag zonder strijd
Er is geen strijd zonder gevecht

Rosa

A filha do fazendeiro
Foi sempre a mulher mais linda
Namorava um serralheiro
Tinha-lhe amor verdadeiro
Um amor que nunca finda

E o pai da Rosa não queria
Que ela amasse o operário
Vendo nela uma mania
Não entrar na burguesia
Para casar com um milionário

E o pai da Rosa que fez
Acabou com tal azar
Acabou com esse amor
Matou o trabalhador
Que a Rosa tanto adorava

Ao ver morto o namorado
Grande paixão que a Rosa tem
Com o seu peito vacilado
Sobre o caixão do amado
A Rosa morreu também

O pai da Rosa morreu
Cheio de remorsos e dor
Um conselho aos filhos deu
Nunca fazéis como eu
Quem vence é o amor

De dochter van de boer
Was de mooiste vrouw
Ze had verkering met een kleinsmid
Het was haar ware liefde
Een liefde die nooit eindigt

Maar de vader van Rosa wilde niet
Dat ze van een gewone arbeider hield
Hij zag er een bevlieging in
Om niet in de bourgeoisie terecht te komen
En met een miljonair te trouwen

En wat deed de vader van Rosa
Hij maakte een eind aan deze tegenslag
Beëindigde deze liefde
En doodde de werkman
Die Rosa zo aanbad

Bij het zien van haar dode vriend
Met haar borst
Trillend boven de kist van haar geliefde
Werd Rosa door een groot verdriet overmand
En stierf eveneens

De vader van Rosa stierf
Van pijn en wroeging
Gaf zijn kinderen de raad
Om nooit te doen wat hij gedaan had
Want de liefde overwint altijd

I see trees of green, red roses too
I see them bloom, for me and you
And I think to myself, what a wonderful world

I see skies of blue, and clouds of white
The bright blessed day, dark sacred night
And I think to myself, what a wonderful world

The colors of the rainbow, so pretty, in the sky
Are also on the faces, of people, going by
I see friends shaking hands, saying, how do you do
They’re really saying, I love you

I hear babies crying, I watch them grow
They’ll learn much more, than I’ll ever know
And I think to myself, what a wonderful world